طالبان و نسل‌کشی هزاره‌ها در ارزگان

طالبانِ افغان، نیروی فعال و سازمان یافته‌ی حلقه‌ی ارگ است که با استفاده ابزاری، از آن‌ها اهرم فشار بر اقوام افغانستان می‌سازند. طالبان ابزاری برای آماده سازی فضای سیاسی-اجتماعی افغانستان بخاطر تطبیق برنامه‌های قبیله گرایانه سیاست مداران پشتون است. هرگاه مدیران این حلقه می‌خواهند که حکومت را به انحصار پشتون‌ها در آورند و دهن منتقدان را ببندند، به کمک طالبان و داعش غیر مستقیم آن‌ها را سرکوب می‌کنند. هرگاه می خواهند که پارلمان را به انحصار پشتون‌ها در آورند، بنام طالب و داعش مراکز ثبت نام رایدهی را انتحار می‌کنند و در دل مردم رعب و وحشت میافرینند تا از ثبت‌نام در انتخابات بپرهیزند. در برخی موارد این حلقه‌ی فاشیست باترفندهای گوناگون بر ارگان‌های دولتی اعمال فشار می‌کنند که روند پروسه‌های ملی را به نفع سیاست‌های خود بچرخانند که بگونه‌ی مثال اخلال سیستماتیک انتخابات پارلمانی ۱۳۹۷ در برخی از ولایات بخصوص غرب ولایت کابل به بهانه‌ی خراب بودن سیستم بایومتریک را می توان یاد کرد.

حکومت وحدت ملی با اقوام افغانستان سلیقه‌یی و عقده‌مندانه برخورد می‌کند و می‌خواهد که با زور طالبان و داعش بگونه‌ی دیکتاتورانه بر مردم حکومت کند. حکومت وحدت ملی مسئولیت امنیت مال و جان و حقوق اقوام افغانستان را از خود دور ساخته و مردم ناگزیر اند که از خود دفاع کنند که این مسئله نیز برای این حلقه قابل تحمل نبوده و هر نیروی مردمی که در برابر طالبان و باج‌گیران قرار می‌گیرند بر آن‌ها برچسپ افراد مسلح غیر مسئول را می‌زنند و از پیش روی شان بر می‌دارند.

طی چهار سال گذشته روزهای خفقانی بر اقوام نسبتا کوچک افغانستان بخصوص هزاره‌ها تحمیل شده و مردم به ستوه آمدند. از بطن جامعه هزاره نیروهای مردمی شکل گرفت و در گوشه و کنار هزارجات مستقر شدند که با طالبان متجاوز می‌جنگیدند. حلقه‌ی درون حکومتی که تنها سلطه طلبی پشتون‌ها را می‌خواهد، نیروی مقاومت مردمی به فرماندهی علی‌پور را در ولسوالی لعل‌و‌سرجنگلِ غور شبانه مورد تهاجم قرار دادند که با مقاومت مردم محل رو برو شدند و به اثر آن تعداد از مردمان ملکی کشته شدند و خانه‌های شان تخریب گردید.

رسانه‌های جهانی و شبکه های اجتماعی این عمل حکومت را تقبیح و نکوهش کردند و نیروهای حکومتی که به نیت دستگیری و کشتن علی‌پور در آن‌جا هجوم برده بودند، با دست‌خالی از لعل‌وسرجنگل برگشتند. پس از آنکه حلقه‌ی ارگ متوجه شد که نیروهای مقاومت مردمی از حمایت مردم برخوردار هستند و مواجه شدنِ مستقیم با آن‌ها، واکنش مردم و رسانه‌های جهانی را در قبال دارد، این‌بار نیروهای مردمی به فرماندهی «شجاعی» را در ارزگان خاص، ظاهرا توسط گروه طالبان مورد تهاجم قرار دادند.

طالبان کودکان را سر بریدند، مردان و زنان را به رگبار بستند و خانه‌های مردم را به آتش کشیدند که این‌نوع رفتار جنگی طالبان نقض حقوق بشر، جنایات جنگی و نسل کشی محسوب می‌شود.

ما از رسانه‌های دنیا می‌خواهیم که جنایات جنگی طالبان در ارزگان را زیر پوشش قرار دهند و از ارگان‌های حقوقی و عدلی سازمان ملل می‌خواهیم که این جنایت طالبان که به نسل کشی هزاره‌ها انجامیده است را ثبت و به دادگاه بین‌المللی لاهه پیشکش کنند. سازمان ملل و کشورهای حامی نظام مردم سالاری در افغانستان باید نسل کشی هزاره‌ها را مورد بررسی قرار دهند و برای عبور از این بحران، چاره‌ای بسنجند و حکومت افغانستان را مورد بازپرس قرار دهند؛ در غیر آن‌صورت جنگ‌های قومی دهه‌ی هفتاد در افغانستان تکرار خواهد شد.

جنگ قومی در افغانستان و رشد گروه طالبان نه تنها که به نفع مردم افغانستان نیست بلکه به نفع کشورهای منطقه و جهان نیز نمی‌باشد. اگر افغانستان به سال ۲۰۰۱ برگردد، بر علاوه جنگ‌های قومی باردیگر افراطیت سیاسی-مذهبی رشد خواهد کرد و این به نفع کشورهای جهان بخصوص کشورهای که دارای نظام دیموکراتیک هستند، نخواهد بود.